محمد علی نجفی کارگردان را از این سایت دریافت کنید.
محمدعلی نجفی (کارگردان)
محمدعلی نجفی (کارگردان)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محمدعلی نجفی
زادهٔ ۱۳۲۴ (۷۷ سال) اصفهان ملیت ایرانی
تحصیلات کارشناسی ارشد شهرسازی و معماری
پیشه کارگردانی، طراحی صحنه، بازیگری
سال‌های فعالیت ۱۳۵۶–اکنون
فرزندان صالح نجفی، آیت نجفی، سارا نجفی
محمدعلی نجفی (زاده ۱۳۲۴ در اصفهان) معمار، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی است.
زندگی[ویرایش]
محمدعلی نجفی در ۱۳۲۴ در اصفهان به دنیا آمد. وی در دارالفنون تهران دیپلم خود را اخذ و دانش‌آموختهٔ کارشناسی ارشد شهرسازی و معماری از دانشگاه ملی است. فعالیت هنری خود را با کارگردانی نمایش سربداران در حسینیه ارشاد شروع کرد. علی شریعتی یکی از مشوقان نجفی برای وارد شدن به عرصهٔ هنرهای نمایشی بوده‌است.[۱] در ۱۳۵۶ مؤسسه آیت فیلم[۲] را با همکاری «انجمن اسلامی مهندسین» تأسیس کرد. نخستین فعالیت هنری سینمایی‌اش کارگردانی فیلم جنگ اطهر بود. وی این فیلم را در ۱۳۵۸ ساخت. در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۹۶ در آیین نکوداشت افتتاحیه جشنواره فجر از وی تقدیر شد.
محمد علی نجفی در نخستین نشست پانزدهمین هیأت مدیره خانه سینما روز شنبه پانزدهم شهریور ماه ۱۳۹۹ که طی انتخابات داخلی صورت پذیرفت رئیس هیات مدیره خانه سینما شد.
فرزندان[ویرایش]
صالح نجفی پژوهشگر، نویسنده و مترجم حوزهٔ فلسفه، آیت نجفی کارگردان و نمایشنامه‌نویس و سارا نجفی آهنگساز، فرزندان محمدعلی نجفی هستند.
فیلم‌شناسی[ویرایش]
محمد علی نجفی در افتتاحیه سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر
سال ساخت عنوان نوع مدت سمت
۱۳۵۸ جنگ اطهر سینمایی ۹۰ دقیقه کارگردان و طراح صحنه
۱۳۵۸ لیلةالقدر سینمایی ۹۰ دقیقه کارگردان و نویسنده
۱۳۶۳ سربداران سریال کارگردان
۱۳۶۴ لوحه صفورا فیلم کوتاه کارگردان و طراح صحنه
۱۳۶۵ گزارش یک قتل سینمایی ۸۷ دقیقه کارگردان و نویسنده
۱۳۶۶ پرستار شب سینمایی ۸۳ دقیقه کارگردان
۱۳۷۳ زمین آسمانی سینمایی ۹۵ دقیقه کارگردان، نویسنده، تهیه‌کننده و بازیگر
۱۳۷۶ قرمز سینمایی طراح صحنه
۱۳۷۷ شیدا سینمایی طراح صحنه
۱۳۷۷ عشق طاهر سینمایی ۹۱ دقیقه کارگردان، تهیه‌کننده
۱۳۷۹ زمان شوریدگی سریال کارگردان
۱۳۸۲–۱۳۸۷ در چشم باد سریال بازیگر
۱۳۸۴ آن سوی مه سینمایی بازیگر
۱۳۸۴ از دور دست سینمایی بازیگر
۱۳۸۴ زاگرس سینمایی ۱۰۰ دقیقه کارگردان و تهیه‌کننده
۱۳۸۵ پیاده‌روهای کلان‌شهر مستند کارگردان
۱۳۸۸ دیگری سینمایی تهیه‌کننده و طراح صحنه
۱۳۸۹ تاریکخانه من[۳] فیلم کوتاه کارگردان
۱۳۹۴ معمای شاه سریال تلویزیونی بازیگر
۱۳۹۴ پرسه در شهر لاجوردی سینمایی کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده
۱۳۹۶ گرگ‌بازی سینمایی تهیه‌کننده
کارت پرواز سینمایی بازیگر
۱۳۹۷ ایراندخت سریال بازیگر
نجوا سریال بازیگر
پانویس[ویرایش]
↑ «گفتار با معماران: گفتگو با محمدعلی نجفی». گفتار معمار. مهر ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۷.
↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۰.
↑ «خبر اکران در سوره اصفهان». هنر اصفهان. ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
منابع[ویرایش]
«محمدعلی نجفی». وبگاه سوره. دریافت‌شده در ۲۵ آبان ۱۳۸۶.
محمدعلی نجفی در IMDb
«گفتگو با محمدعلی نجفی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۵.
محمد علی نجفی رئیس هیات مدیره خانه سینما شد
پیوند به بیرون[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ موجود است.
نهفتن نبو
سربداران (مجموعه تلویزیونی)
عوامل تهیه و تولید
محمدعلی نجفی (کارگردان) کیهان رهگذار (مشاور و نویسنده) علی ژکان (دستیار کارگردان) محمود دولت‌آبادی (فیلم‌نامه‌نویس) سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران (تهیه‌کننده)
دست‌اندرکاران
فرهاد فخرالدینی (موسیقی) جلال‌الدین معیریان (گریم) بیژن محتشم (گریم) علی کسمایی (سرپرست گویندگان)
بازیگران
علی نصیریان امین تارخ محمدعلی کشاورز فیروز بهجت‌محمدی جمشید لایق سوسن تسلیمی افسانه بایگان فتحعلی اویسی عنایت‌الله بخشی چنگیز وثوقی بهروز بقایی آتش تقی‌پور پرویز شاهین‌خو علی‌رضا شجاع‌نوری محمدرضا عالی‌پیام حسین خانی‌بیک حسین محب‌اهری ولی‌الله مؤمنی اسماعیل محرابی جهانگیر صمیمی‌فرد عطاءالله زاهد رضا کرم‌رضایی محمد ابهری ملیحه نیکجومند فرزانه کابلی حمید لولایی فرهاد خان‌محمدی حسین محجوب
شخصیت‌ها
شیخ خلیفه مازندرانی شیخ حسن جوری قاضی شارع خواجه قشیری طغاتیمور ارغون‌خان علاءالدین محمد هندو ترکان خاتون
جستارهای وابسته
سربداران سربداران (فیلم) سربداران (فیلم‌نامه) سربداران (آلبوم) شبکه یک سیمای جمهوری اسلامی ایران
رده الگو درگاه
رده‌ها: افراد زندهدانش‌آموختگان دارالفنونزادگان ۱۳۲۴کارگردانان اهل اصفهانکارگردانان فیلم اهل ایرانفیلم‌نامه‌نویسان اهل ایرانتهیه‌کنندگان فیلم اهل ایران
منبع مطلب : fa.wikipedia.org
اسرارنامه: مروری بر خاطرات محمد علی نجفی کارگردان سریال سربداران / دکتر شریعتی بر نمایشنامه تئاتر سربداران نظارت داشت
با محمدعلی نجفی خارج از گود «سربه داران»
محمدعلی نجفی که همچنان آرزوی ساخت فیلم سینمایی «خداوند الموت» را دارد، می‌گوید: «حرفه‌ام سینما نیست و سینماگر حرفه‌ای
رویدادها چای داغ کاغذ کاهی حوض هشت پایه طنز مصور عکس نامه شهرنما
مروری بر خاطرات محمد علی نجفی کارگردان سریال سربداران / دکتر شریعتی بر نمایشنامه تئاتر سربداران نظارت داشت
0 بازدید: 5427
در استوری بازنشر کنید
با محمدعلی نجفی خارج از گود «سربه داران»
محمدعلی نجفی که همچنان آرزوی ساخت فیلم سینمایی «خداوند الموت» را دارد، می‌گوید: «حرفه‌ام سینما نیست و سینماگر حرفه‌ای نیستم اما دغدغه‌ام سینماست.»
محمدعلی نجفی، معمار، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی است که در اصفهان متولد شده و کارهای متعددی از کارگردانی گرفته تا نویسندگی، بازیگری، تهیه‌کنندگی و طراحی صحنه و لباس را در کارنامه‌ی هنری‌اش در مقاطع مختلف ثبت کرده است.
او علاوه بر فعالیت هنری، اولین مدیر سینمایی بعد از انقلاب اسلامی هم بوده است.
به بهانه‌ی بزرگداشت خالق «سربه‌داران»، «گزارش یک قتل»، «جنگ اطهر» و «عشق طاهر» در جشنواره‌ی فیلم فجر، این هنرمند در یک عصر زمستانی در خانه‌اش در «اُزگل» میزبان خبرنگاران ایسنا شد.
خانه‌ای که معماری‌اش حکایت از این داشت که تحصیلات محمد علی نجفی و سابقه‌اش در معماری این خانه را متفاوت کرده است. خانه‌ای که نمای بیرونی‌اش و حوض آبی فیروزه‌ای آن بگونه‌ای است که گویی مهمانان را با استقبالی گرم به خانه دعوت می‌کند.
محمدعلی نجفی در اغلب گفت‌وگوهایش درباره‌ی اثر ماندگارش سریال «سربه‌داران» مورد پرسش قرار می‌گیرد اما این بار از ابتدای گفت‌وگو قرار گذاشتیم که درباره‌ی دیگر فعالیت‌های هنری‌اش و چگونگی ورودش به عرصه‌ی هنری گفت‌وگو کنیم.
در ادامه مشروح گفت‌وگوی ایسنا را با محمد علی نجفی می‌خوانید:
مهندس محمدعلی نجفی چرا از معماری به سراغ تئاتر و سینما رفت؟
ماجرا به دوره دبیرستان برمی‌گردد که وارد فعالیت سیاسی شدم. آنجا بود که با سینما و رمان که تجلی مدرنیته هستند، مواجه شدم و به نظرم تنها مولودی که متولد مدرنیته است، سینماست. این گرایش من به مسائل سیاسی به عنوان یک فرد مذهبی و آشنایی با آیت‌الله طالقانی، مهندس بازرگان و دکتر شریعتی مرا به این سمت کشاند و فضای مرا که یک معمار هستم اما گرایشات ایدئولوژیک دارم، نقاشی می‌بینم و رمان می‌خوانم به اینکه مدرنیته را بفهمم و سینما را از این دید ببینم، کشاند. گرایشات سیاسی من باعث شد به سمت فیلم‌هایی بروم که مثل سینمای مدرن فرانسه و ایتالیا زیربنای سیاسی و اجتماعی دارند.
بعد از آشنایی‌ام با دکتر شریعتی بنا می‌شود که در حسینیه ارشاد یک کلاس تئاتر و هنر برگزار کنیم و مسئول این کلاس باشم (حدود سال 45). در آن سال‌ها چند نمایشنامه به کارگردانی خودم اجرا شد، در ابتدا به درخواست دکتر شریعتی نمایشنامه‌ی «ابوذر» به صحنه رفت؛ نمایشنامه‌ای که قبلا توسط داریوش ارجمند در مشهد اجرا شده بود، سپس نمایش «هیأت متوسلین به شهدا» و سپس نمایش «سربه‌داران» در حسینیه ارشاد روی صحنه رفت که می‌گویند یکی از دلایل بسته شدن حسینیه ارشاد اجرای همین نمایش «سربه‌داران» بود که فقط یک شب به صحنه رفت.
یادم است آن نمایش بروشور تندی هم داشت که خود دکتر شریعتی نوشته بود و بعدها تحت عنوان «تشیع سرخ» به چاپ رسید. در آن آمده بود که «شیعه با “نَه” علی (ع) شروع می‌شود؛ نه به حکومت حاکم.»
بخش زیادی از نمایشنامه «سربه‌داران» را خود آقای شریعتی نوشت؛ البته در ابتدا من و فخرالدین انوار آن را نوشته بودیم اما بعد از اینکه دکتر شریعتی فُرم نمایشنامه را دید، گفت؛ «در این نمایشنامه فرم قوی‌تر از محتواست» بنابراین ۴۸ ساعت روی آن کار کرد و سپس نمایشنامه‌ای ایجاد شد که به لحاظ اجرا هم بسیار مدرن بود. در واقع بازیگران از بین تماشاچیان می‌آمدند و دکور آن مانند تعزیه که تماشاچیان در سه طرف صحنه نشسته بودند، شکل گرفته بود.
این نمایش فقط یک شب به اجرا رفت و بلیت‌اش هم ۲۰ ریال بود و ما فقط به خاطر اینکه نمایش نظم داشته باشد و فضای‌مان محدود بود، بلیت فروخته بودیم وگرنه در مکان‌های مذهبی بلیت به فروش نمی‌رفت. نمایش «سربه‌داران» از چند تابلو تشکیل شده بود؛ بین هر تابلو چراغی قرار داشت که خاموش و روشن می‌شد و در این حین موسیقی پخش می‌شد. این برای اولین بار اتفاق افتاد که در یک مکان مذهبی موسیقی پخش شد، همه این‌ها یک نوع ساختارشکنی بود.
اتفاقی که در شب اول اجرا افتاد این بود که بین یکی از این تابلوها که چراغ خاموش شد، از بین تماشاچیان یک نفر بلند گفت: “کورش آسوده بخواب که ما بیداریم.” در واقع این حرف از آنجا آمد که مدتی قبل محمدرضا پهلوی در جشن‌های ۲۵۰۰ ساله این جمله را بیان کرده بود، البته این اتفاق برای من قابل پیش‌بینی بود. در آخر نمایش که از من به عنوان کارگردان خواستند به روی صحنه بیایم، هیچ کس دست نزد و همه بهت‌زده مرا نگاه می‌کردند.
یکی از مادرانی که در جمع تماشاچیان بود، با نگرانی گفت که” قرار است امشب چه بلایی سر تو بیاید.” چون در یک جامعه مذهبی کسی فکرش را نمی‌کرد که بشود اسمی از تئاتر، موسیقی و سینما آورد و اگر کسی می‌خواست به سینما برود مخفیانه این اتفاق می‌افتاد و حالا همه نگران من بودند ولی با این وجود آن شب نمایش تا آخر اجرا شد.
برای روز بعد ما به مخاطبان اطلاع دادیم که بیایند و بلیت‌هایشان را پس بدهند، چون نمایشی اجرا نخواهد شد. به خاطر ندارم که چند نفر بلیت‌هایشان را پس آوردند اما یک فرد تُرک زبان جلو آمد بلیت‌اش را سمت من گرفت و گفت؛ “این بلیت چند می‌ارزد؟!” گفتم دو تومان. گفت؛ اگر ۲۰۰۰ تومان هم به من بدهی من این بلیت را به تو نمی‌دهم! من بغض کردم و حس عجیبی داشتم، فضای خاصی ایجاد شد و نمایش هم دیگر به اجرا نرفت.
پس به نظر می‌آید همه تئاترهای شما فقط یک شب اجرا شدند؟
بله. بعد از انقلاب هم من تئاتری کار نکردم و تئاترهای قبل از انقلاب هم همه یک شب اجرا شدند؛ همه هم مسئله‌ساز بودند.
من تا انتهای «سربه‌داران» کسی هستم که ایدئولوژیک به کلیت هنر نگاه می‌کند. بعد از این به نظرم رسید که این طور نیست چون پیش از انقلاب فروپاشی برای فستیوالی به مسکو رفته بودیم؛ فضایی در آنجا دیدم و به این نتیجه رسیدم که دوره ایدئولوژی تمام شده است و نظام آن‌ها (شوروی) به زودی تمام می‌شود.
یعنی بعد از «سربه‌داران» به این نتیجه رسیدید که دیگر نگاه ایدئولوژیک به هنر نداشته باشید؟
بله همین طور است. فیلم «گزارش یک قتل» را اگر ببینید، بازیگر عکس «لنین» را در می‌آورد، خاکش را می‌گیرد و می‌گوید خراب‌تر از آن است که بشود آبادش کرد. تمام هنر دکتر شریعتی در این بود که از دین و مذهب ایدئولوژی بسازد. اینکه الان کسانی نقدش می‌کنند نیز به همین دلیل است، من به او ارادت دارم و بسیار از او آموخت اما این حق طبیعی است که دوره ایدئولوژی تمام شده و به همین دلیل من به سمت مدرنیته کشانده می‌شدم و تجلی‌اش در سینما برایم بروز می‌کرد.
منبع مطلب : www.asrarnameh.com