عکس تلسکوپ هابل را از این سایت دریافت کنید.
تلسکوپ هابل و ۱۰ تصویر از عمق فضا
با نزدیک شدن به زمان پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب، دوران تلسکوپ فضایی هابل که تصاویر بی نظیری از فضا به ثبت رسانده، به تدریج رو به پایان است.
۱۵:۳۲ – ۳۰ آذر ۱۴۰۰ ۸۰۰۵۷۰۵
وبگردی وبگردی نظر دادن اشتراک گذاری دانلود PDF
تلسکوپ هابل و ۱۰ تصویر از عمق فضا
با نزدیک شدن به زمان پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب، دوران تلسکوپ فضایی هابل که تصاویر بی نظیری از فضا به ثبت رسانده، به تدریج رو به پایان است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تلسکوپ فضایی هابل به مدت ۱۰ روز در سال ۱۹۹۵ نگاه خود را به سمت تکه‌ای کوچک و به ظاهر خالی از فضا معطوف کرد. نتیجه آن “میدان دید ژرف هابل”، تصویری نه چندان خالی شامل حدود ۳۰۰۰ کهکشان کم نور بود.
هابل بیش از ۳۰ سال است که در مرکز چنین اکتشاف قابل توجهی قرار داشته است، ترکیب جوی سیارات فراخورشیدی را تشخیص می‌دهد، و از طول موج‌های نور برای کمک به درک چگونگی شکل‌گیری ستارگان استفاده می‌کند.
با تکیه بر دانش هابل، ناسا اکنون در حال آماده شدن برای پرتاب جانشین آن است که به تلسکوپ فضایی جیمز وب شناخته می‌شود. این تلسکوپ فضایی جدید تیزبین‌تر برای کاوش و شناخت هرچه بیشتر کهکشان‌ها و شکار نور نخستین ستارگانی که میلیون‌ها سال پیش شکل گرفته اند، راهی فضا می‌شود.
با این وجود، تلسکوپ هابل برای چند دهه بهترین ابزار ما برای نگاه به عالم بوده است و در ثبت تصاویری شگفت انگیز از فضا نقش داشته است.
صخره کیهانی
این سحابی قرمز غول پیکر و همسایه آبی رنگ کوچک آن بخشی از یک منطقه بزرگ ستاره‌زایی در ابر ماژلانی بزرگ هستند که حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از سیاره زمین فاصله دارد. این تصویر با نام مستعار “صخره کیهانی” شناخته می‌شود، زیرا به گفته ناسا سحابی قرمز رنگ شبیه به یک صخره مرجانی بنظر می‌رسد که در دریایی از ستارگان شناور است.
همپوشانی کهکشان‌ها
در این تصویر منظره‌ای نادر از همپوشانی کهکشان‌ها به نام اج‌جی‌سی ۳۳۱۴ ثبت شده است. این گونه به نظر می‌رسد که دو کهکشان در حال برخورد با یکدیگر هستند، اما در واقع آن‌ها ده‌ها میلیون سال نوری از هم فاصله دارند. برخلاف آنچه در این تصویر مشاهده می‌شود، این دو کهکشان در جهات کاملا متفاوتی حرکت می‌کنند و در مسیر برخورد با یکدیگر قرار ندارند.
خوشه ستاره‌ای آر ۱۳۶
در منطقه مرکزی سحابی رتیل که حدود ۱۷۰ هزار سال نوری از سیاره زمین فاصله دارد، خوشه‌ای متراکم از ستارگان جوان وجود دارد که در پایین سمت راست تصویر دیده می‌شود. به گفته ناسا، بین صد‌ها ستاره جوان، ستارگان آبی پرجرم‌ترین ستارگانی هستند که تاکنون در عالم کشف شده اند. در متراکم‌ترین و مرکزی‌ترین قسمت این خوشه، ستاره‌شناسان تعداد نه ستاره با جرمی ۱۰۰ برابر بیشتر از جرم خورشید ما را کشف کرده اند.
سحابی پرده
بخش کوچکی از سحابی پرده، بقایای یک ابرنواختر است که تقریبا هشت هزار سال قبل به واسطه مرگ ستاره‌ای با جرم ۲۰ برابر بیشتر از جرم خورشید ما شکل گرفته است. امواج شوک و بقایای آن ابرنواختر، رشته‌های گاز یونیزه شده سحابی پرده را شکل داده اند. در این تصویر، رنگ قرمز مربوط به هیدروژن، سبز مربوط به سولفور و آبی با اکسیژن مرتبط است.
پژواک نور از یک ستاره ابرغول سرخ
این تصویر از ستاره ابرغول سرخ وی ۸۳۸ تک شاخ تغییرات چشمگیری را در روشنایی ابرهای گرد و غبار اطراف آن نشان می‌دهد. این اثر که “پژواک نور” نامیده می‌شود، زمانی که ستاره به طور ناگهانی در ژانویه ۲۰۰۲ درخشش خود را افزایش داد از الگو‌های گرد و غباری که تا پیش از این دیده نشده بودند، پرده‌برداری کرد.
وی ۸۳۸ تک شاخ به طور موقت به یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های کهکشان راه شیری تبدیل شد – ۶۰۰ هزار برابر درخشان‌تر از خورشید ما – پیش از آن که در آوریل ۲۰۰۲ درخشش آن محو شود.
جرم هربیگ هارو ۲۴
ستارگانی که به تازگی شکل گرفته اند گاهی اوقات فواره‌ای باریک و داغ از گاز یونیزه شده را پرتاب می‌کنند و اثری شبیه به یک شمشیر نوری را ایجاد می‌کنند که به نام “جرم هربیگ هارو” شناخته می‌شود. ستاره جوانی که در مرکز این تصویر با گرد و غبار پوشیده شده است در کهکشان راه شیری و در فاصله حدود ۱۳۵۰ سال نوری از سیاره زمین قرار دارد.
سحابی پروانه
همانطور که ستارگان کوچک‌تر می‌میرند، لایه‌های بیرونی گاز خود را طی حدود ۱۰ هزار سال به فضا پرتاب می‌کنند و هسته داغی به نام کوتوله سفید را پشت سر می‌گذارند. تشعشعات کوتوله سفید در مرکز این تصویر گاز در حال خروج را روشن می‌کند و آرایشی خیره کننده به نام سحابی سیاره‌ای را ایجاد می‌کند.
به گفته ناسا، این نام از روز‌های اولیه ستاره‌شناسی گرفته شده است، زمانی که رصدگران فکر می‌کردند اشکال کم نوری که مشاهده کرده اند ممکن است مربوط به سیارات باشد. با تخمین دمای سطحی بیش از ۴۰۰ هزار درجه فارنهایت (۲۲۲۲۰۴ سلسیوس)، ستاره مرکزی این سحابی سیاره‌ای یکی از داغ‌ترین ستاره‌های ثبت شده است.
سیاره مشتری و قمر اروپا
این تصویر نسبتا جدید از سیاره مشتری نه تنها لکه سرخ بزرگ شناخته شده آن، بلکه توفانی به رنگ سفید روشن و کشیده شده در عرض‌های جغرافیایی میانه شمالی را به تصویر می‌کشد که با سرعت ۳۵۰ مایل بر ساعت (۵۶۳ کیلومتر بر ساعت) به دور مشتری گردش می‌کند. همچنین، لکه سرخ جونیور زیر لکه سرخ بزرگ قابل مشاهده است.
منبع مطلب : www.yjc.news
70 عکس برتر تلسکوپ فضایی هابل را یک‌جا ببینید • دیجی‌کالا مگ
تلسکوپ فضایی قدرتمند و کهنه‌کار هابل این روزها 32 ساله شده است و به همین مناسبت در این‌جا می‌توانید 70 عکس برتر آن را یک‌جا مشاهده کنید.
۷۰ عکس برتر تلسکوپ فضایی هابل را یک‌جا ببینید
افزودن به لیست علاقه‌مندی ها
امیر نیک‌رو
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ | ۱۹:۰۰
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱
زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۲۹ دقیقه
تلسکوپ فضایی قدرتمند و کهنه‌کار هابل این روزها ۳۲ ساله شده است. این رصدخانه‌ی بزرگ نجومی که در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ (۴ اردیبهشت ۱۳۶۹) پرتاب شد، تا کنون از اجرام بی‌نظیری در اعماق کیهان عکس گرفته و مجموعه‌ی وسیعی از تصاویر حیرت‌انگیز را در اختیار ما قرار داده است.
انتخاب بهترین تصاویر از میان انبوه تصاویر ارزشمند هابل کار دشواری است اما در این‌جا به مناسبت ۳۲ سالگی هابل، برخی از مهم‌ترین تصاویر نمادین این رصدخانه‌ی فضایی را قرار داده‌ایم تا به ۷۰ عکس شاخص آن یک نگاه کلی داشته باشید.
هرچند جیمز وب با رصد در طیف فروسرخ، چشم ما را به بسیاری از نادیدنی‌های کیهان باز خواهد کرد اما تلسکوپ ارزشمند هابل همچنان قرار است با تصاویر خود ما را شگفت‌زده کند. از دنباله‌دارها گرفته تا کهکشان‌های دوردست و بسیاری از اجرام فضایی دیگر، گزینه‌های درخشانی هستند که توسط تلسکوپ هابل در ژرفای فضا رصد شده‌اند و این ابزار علمی قدرتمند از آن‌ها عکس گرفته است.
اَبَرحباب هابل
Credit: NASA, ESA, V. Ksoll and D. Gouliermis (Universität Heidelberg), et al.; Processing: Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)
در این عکس، ابرهای پر از گاز و یک «اَبَرحباب عجیب» دیده می‌شوند. سحابی یا ابر گازی معروف به N44 در کهکشانی نزدیک به نام «ابر ماژلانی بزرگ» (Large Magellanic Cloud) قرار دارد. در این تصویر گاز هیدروژن را می‌بینید که در تاریکی می‌درخشد، همراه با خطوط تاریک غبار و همچنین ستارگانی که در رده‌های سنی متفاوت و در ساختاری پیچیده قرار دارند. این مجموعه تقریبا ۱۷۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.
نخستین نور
Credit: Left: E. Persson/Las Campanas Observatory/Observatories of the Carnegie Institution of Washington; Right: NASA/ESA/STScI
پیش از اینکه هابل بتواند عکس‌های باورنکردنی از کیهان ثبت کند، درست مانند کاری که اکنون تلسکوپ جیمز وب در حال انجام آن است، نخستین کار تلسکوپ این بود که ابزارهای خود را آزمایش کند و مطمئن شود که همه چیز درست کار می‌کند. در سمت راست، نخستین عکس گرفته شده توسط هابل است و روی ستاره‌ی HD96755 از قدر ۸.۵ در خوشه‌ی ستاره‌ای NGC 3532 متمرکز شده است. در سمت چپ هم تصویری از همان بخش آسمان است که توسط یک تلسکوپ زمینی گرفته شده است.
این عکس که با استفاده از دوربین سیاره‌ای میدان گسترده‌ی هابل گرفته شده و در ۲۰ می ۱۹۹۰ (۳۰ اردیبهشت) منتشر شد، دید بهتر هابل را در مقایسه با رصدخانه‌های روی زمین نشان می‌دهد که در آن‌ها جو زمین می‌تواند دید تلسکوپ را مسدود کند. این هدف اولیه همچنین برای کمک به فوکوس کردن تلسکوپ درنظر گرفته شده بود.
ناسا در بیانیه‌ای گفته بود: «حتی با درنظر گرفتن انحراف در آینه‌ی هابل، تصویر تلسکوپ فضایی (سمت راست) وضوح بیشتری نسبت به آنچه که به‌طور کلی با رصدهای زمینی امکان‌پذیر بود، ارائه می‌کند.»
شمشیر ستاره‌ای
Credit: ESA/Hubble & NASA, B. Nisini
به‌نظر می‌رسد که یک شمشیر شعله‌ور آبی در یک عکس تازه که توسط هابل گرفته شده است، قلب کیهانی غول‌پیکری را سوراخ می‌کند.
این «شمشیر» از جت‌های دوقلوی گاز بسیار داغ و یونیزه تشکیل شده است که از قطب‌های مخالف یک ستاره‌ی تازه متولد شده به نام IRAS 05491+0247 به فضا پرتاب می‌شوند. به گفته‌ی اعضای تیم هابل، قلب در این عکس در حقیقت ابری از گاز و گردوغبار است که پیش‌ستاره را دربر گرفته است.
این برهم‌کنش چشمگیر میان جت‌ها و ابرها، یک منظره‌ی آسمانی تماشایی را ایجاد می‌کند که به نام «شیء هربیگ-هارو» (Herbig-Haro Object) شناخته می‌شود. آنچه در این‌جا توسط هابل تصویربرداری شده است HH111 نام دارد که در فاصله‌ی ۱۳۰۰ سال نوری از زمین و در صورت فلکی «شکارچی» (Orion) یا «جبار» قرار گرفته است.
سحابی خرچنگ جنوبی
Credit: NASA/ESA/STScI
تیم هابل این عکس از «سحابی خرچنگ جنوبی» (Southern Crab Nebula) به شکل ساعت شنی را به مناسبت بیست‌ونهمین سالگرد آغاز به کار خود و در سال ۲۰۱۹ منتشر کرد. با سحابی خرچنگ موجود در صورت فلکی «ثور» (Taurus) یا «گاو» اشتباه گرفت. سحابی خرچنگ جنوبی ساختار متقارن زیبایی است که توسط یک منظومه‌ی ستاره‌ای دوتایی ناهموار ایجاد شده است. در این منظومه یکی از ستاره‌ها قبلا منفجر شده و به یک کوتوله‌ی سفید تبدیل شده است.
سحابی میگو
Credit: NASA, ESA, and J. Tan (Chalmers University of Technology); Processing; Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)
تلسکوپ فضایی هابل نمایی خیره‌کننده از سحابی میگو را که در اعماق فضا شناور است، ثبت کرده است.
سحابی «میگو» (Prawn) که به‌طور رسمی با نام IC 4628 شناخته می‌شود، یک سحابی نشری است که در فاصله‌ی ۶۰۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی عقرب قرار دارد. سحابی‌ها یا ابرهای گاز وغبار میان‌ستاره‌ای به‌دنبال انفجارهای عظیم ستاره‌ای شکل می‌گیرند. به نوبه‌ی خود، این ماده‌ی میان‌ستاره‌ای به ستارگان جدید حیات می‌بخشد.
IC 4628 با گستردگی بیش از ۲۵۰ سال نوری، یک مهدکودک ستاره‌ای عظیم است که در آن ستارگان جدید در حال شکل‌گیری هستند. دانشمندان آن را به‌عنوان یک سحابی نشری (گسیلی) طبقه‌بندی می‌کنند زیرا گاز آن توسط تابش ستارگان مجاور انرژی گرفته یا یونیزه شده است. طبق اعلام ناسا، در سحابی میگو طی این فرآیند الکترون‌هایی تولید می‌شود که انرژی جذب شده را به شکل نور فروسرخ دوباره ساطع می‌کنند.
منبع مطلب : www.digikala.com